Son of the Trickster, bringer of death.
Volledige naam
Jörmungandr Lokison
Bijnamen
Jörm, Voronoi, Midgaardserpent, daarnaast veel wat met slangen en/of het duister te maken heeft.
Leeftijd
Oogt rond de 25. Is in werkelijkheid duizenden jaren oud.
Geboortedatum/-plaats
Onbekend, onbekend. Het duikt willekeurig op.
Geslacht
Onbekend, maar vaak als mannelijk aangenomen.
Soort
God van de Noorse mythologie, met veel krachten van nature.
Familie
Angrboða als moeder en Loki als vader, oorspronkelijk gezien. Beiden nemen veel diverse vormen aan en komen her en der terug. Heeft meerdere (half)broers en (half)zussen van diverse afkomsten en leeftijden. Meest bekende familie van hem zijn Fenrir (broer), Hel (zus) en Thor (oom).
Talen
De meeste talen die hij in zijn vele verschillende verschijningen heeft opgepikt, beheerst hij wel. Het (oud) Noors staat hem het meeste van bij, van zijn huidige tijd is het vooral Russisch, Engels en Duits.
Uiterlijk
Wanneer Jörmungandr een host heeft gekozen, is hij niets meer dan alleen een diep verborgen kracht dat zich meestal uit als een donkere waas rondom de host. Hij werkt als een soort parasiet op iemand in en beïnvloed daarmee het uiterlijk wanneer hij doordringt naar de buitenwereld. Vaak werkt dit samen met de host zelf, al wordt hij ook vaak 'gevoed' door iemands woede, frustratie of andere negatieve emoties.
Als Jörmungandr volledig op zichzelf is, wordt hij omschreven als een lang, mensachtig wezen dat rondloopt op de tenen, zoals een kat het zou doen. Zijn lichaam is volledig zwart, op zijn amberkleurige ogen na en de binnenzijde van zijn lichaam, dat donkerder van kleur is, maar wel 'menselijk'. Er zijn klauwen aanwezig aan beide de handen en voeten, die dan wel scherp zijn, maar niet te lang en voornamelijk voor grip en de aanval zijn. Jörm bezit een staart die lang genoeg is voor de balans, al gebruikt hij deze niet voor een wurging. Wel om soms iets mee weg te slaan.
De bespiering is duidelijk zichtbaar, maar de gelaatstrekken verder niet erg. Zijn vorm op zichzelf heeft altijd een soort rookachtige waas dat van het lichaam afkomt, alsof de krachten naar buiten uitwasemen.
Hij is lenig, snel en sterk, capabel om in het donker te zien, al blijft zijn waarneming nog meer afhankelijk van zijn reuk en gehoor. Het meeste ziet hij wel aardig, maar het duister blijft nog altijd meer zijn terrein. Het is een soort kruising van een menselijk lichaam en die van een reptiel, een slang om meer specifiek te zijn.
Wanneer het er echt toe moet doen in grotere 'veldslagen', kan hij zichzelf naar een slang veranderen die immens veel groter kan zijn dan wat er normaal gesproken voorkomt. Zeg maar gerust over tientallen meters lang, inclusief kop en staart in de juiste verhouding. De amberkleurige ogen blijven aanwezig en de donkerdere binnenzijde van de muil, al is de patroon nu wel duidelijk zichtbaar, alhoewel ook donkerder. Het lijkt op die van een python. Jörmungandr is dan niet zo groot als dat zij hem in de mythologie beschrijven, maar nog wel evengoed risico gevende.
Hoe groter/langer dat hij is, hoe trager zijn verplaatsing kan zijn, het is sowieso logger omdat hij dan meer massa verplaatsen moet.
Innerlijk
Als een wezen op zichzelf is het een onvoorspelbaar iets. Duister, mysterieus, zeer wispelturig en instinctief werkende met primaire gedachtes voornamelijk. Ergens is er ook een flintertje nieuwsgierigheid te vinden, maar veel positiviteit is niet aanwezig. Jörmungandr is vooral temperamentvol en kan tegen weinig, het lijkt iedere confrontatie volop tegenaan te willen gaan, het liefst om de tegenpartij te elimineren. Het doet weinig met dreigen en vooral agressief doen, ook al observeert Jörm soms nog wel eens.
Het staat onder invloed van wat de omgeving ermee doet en wat de host is van dat moment. Jörmungandr past zich zo af en toe mee aan naar de host, zeker als daar iets uit te leren valt. Maar wanneer het iets oppikt wat het niet zint in de directe omgeving, tracht Jörm de aanwezige krachten naar buiten te drukken, de host over te nemen en een aanval in te zetten. Vaak lukt het, maar soms is de host krachtiger en dan gooit dat een gevecht op van binnen.
Jörmungandr voelt zich absoluut niet verbonden aan normen en waarden en regels die de rest van de maatschappij in het gareel lijkt te houden. Het lijkt soms totaal niet bewust te zijn van hoe anderen op diens doen en laten reageren, meer ook omdat mensen het simpelweg niet interesseren, negen van de tien keer. Maar de keren dat zij wel interessant zijn, zijn zij ook zwaar de pineut.
Extra
Verleden
Jörmungandr Lokison
Bijnamen
Jörm, Voronoi, Midgaardserpent, daarnaast veel wat met slangen en/of het duister te maken heeft.
Leeftijd
Oogt rond de 25. Is in werkelijkheid duizenden jaren oud.
Geboortedatum/-plaats
Onbekend, onbekend. Het duikt willekeurig op.
Geslacht
Onbekend, maar vaak als mannelijk aangenomen.
Soort
God van de Noorse mythologie, met veel krachten van nature.
Familie
Angrboða als moeder en Loki als vader, oorspronkelijk gezien. Beiden nemen veel diverse vormen aan en komen her en der terug. Heeft meerdere (half)broers en (half)zussen van diverse afkomsten en leeftijden. Meest bekende familie van hem zijn Fenrir (broer), Hel (zus) en Thor (oom).
Talen
De meeste talen die hij in zijn vele verschillende verschijningen heeft opgepikt, beheerst hij wel. Het (oud) Noors staat hem het meeste van bij, van zijn huidige tijd is het vooral Russisch, Engels en Duits.
Uiterlijk
Wanneer Jörmungandr een host heeft gekozen, is hij niets meer dan alleen een diep verborgen kracht dat zich meestal uit als een donkere waas rondom de host. Hij werkt als een soort parasiet op iemand in en beïnvloed daarmee het uiterlijk wanneer hij doordringt naar de buitenwereld. Vaak werkt dit samen met de host zelf, al wordt hij ook vaak 'gevoed' door iemands woede, frustratie of andere negatieve emoties.
Als Jörmungandr volledig op zichzelf is, wordt hij omschreven als een lang, mensachtig wezen dat rondloopt op de tenen, zoals een kat het zou doen. Zijn lichaam is volledig zwart, op zijn amberkleurige ogen na en de binnenzijde van zijn lichaam, dat donkerder van kleur is, maar wel 'menselijk'. Er zijn klauwen aanwezig aan beide de handen en voeten, die dan wel scherp zijn, maar niet te lang en voornamelijk voor grip en de aanval zijn. Jörm bezit een staart die lang genoeg is voor de balans, al gebruikt hij deze niet voor een wurging. Wel om soms iets mee weg te slaan.
De bespiering is duidelijk zichtbaar, maar de gelaatstrekken verder niet erg. Zijn vorm op zichzelf heeft altijd een soort rookachtige waas dat van het lichaam afkomt, alsof de krachten naar buiten uitwasemen.
Hij is lenig, snel en sterk, capabel om in het donker te zien, al blijft zijn waarneming nog meer afhankelijk van zijn reuk en gehoor. Het meeste ziet hij wel aardig, maar het duister blijft nog altijd meer zijn terrein. Het is een soort kruising van een menselijk lichaam en die van een reptiel, een slang om meer specifiek te zijn.
Wanneer het er echt toe moet doen in grotere 'veldslagen', kan hij zichzelf naar een slang veranderen die immens veel groter kan zijn dan wat er normaal gesproken voorkomt. Zeg maar gerust over tientallen meters lang, inclusief kop en staart in de juiste verhouding. De amberkleurige ogen blijven aanwezig en de donkerdere binnenzijde van de muil, al is de patroon nu wel duidelijk zichtbaar, alhoewel ook donkerder. Het lijkt op die van een python. Jörmungandr is dan niet zo groot als dat zij hem in de mythologie beschrijven, maar nog wel evengoed risico gevende.
Hoe groter/langer dat hij is, hoe trager zijn verplaatsing kan zijn, het is sowieso logger omdat hij dan meer massa verplaatsen moet.
Innerlijk
Als een wezen op zichzelf is het een onvoorspelbaar iets. Duister, mysterieus, zeer wispelturig en instinctief werkende met primaire gedachtes voornamelijk. Ergens is er ook een flintertje nieuwsgierigheid te vinden, maar veel positiviteit is niet aanwezig. Jörmungandr is vooral temperamentvol en kan tegen weinig, het lijkt iedere confrontatie volop tegenaan te willen gaan, het liefst om de tegenpartij te elimineren. Het doet weinig met dreigen en vooral agressief doen, ook al observeert Jörm soms nog wel eens.
Het staat onder invloed van wat de omgeving ermee doet en wat de host is van dat moment. Jörmungandr past zich zo af en toe mee aan naar de host, zeker als daar iets uit te leren valt. Maar wanneer het iets oppikt wat het niet zint in de directe omgeving, tracht Jörm de aanwezige krachten naar buiten te drukken, de host over te nemen en een aanval in te zetten. Vaak lukt het, maar soms is de host krachtiger en dan gooit dat een gevecht op van binnen.
Jörmungandr voelt zich absoluut niet verbonden aan normen en waarden en regels die de rest van de maatschappij in het gareel lijkt te houden. Het lijkt soms totaal niet bewust te zijn van hoe anderen op diens doen en laten reageren, meer ook omdat mensen het simpelweg niet interesseren, negen van de tien keer. Maar de keren dat zij wel interessant zijn, zijn zij ook zwaar de pineut.
Extra
Verleden
Getting to exist and to merge into one body, of Jörmungandr Lokison basically as a sort of form of magic entering Sreink's body, which causes a lot of physical and mental pain, 'burning' him from inside out. It's a complex thing, but at a young age, roughly in his teens, Sreink finds on his long journey the container with the trapped magic. When they're one, weird things happen all the time..? It's symbolic.
Again, a sort of conflict, again symbolic. Describes the want and will of both Jörmungandr and Sreink. Sreink doesn't want to wreck everything, while Jörmungandr wants to.