Quiet, clear and angst.
TEMPORARY PIC, STILL IN SEARCH FOR BETTER
Volledige naam
Reznov (Airehs) Mairne
Bijnamen
Rezähn (wegens Duits verleden), Rez
Leeftijd
Vaak rond de 17-20 jaar in Rp's.
Geboortedatum/-plaats
20 november (1987), Moskva (Rusland)
Geslacht
Mannelijk
Soort
Mens, al zijn er dankzij zijn magie vermoedens dat hij deels Engel is.
Familie
Een oudere broer (Sreink, 1983) en halfbroer (Shade, 1985). Hij kent zijn ouders alleen bij vage herinneringen, foto's en verhalen van zijn oudste broer. Later heeft hij een schoonzus (Aria Al'Harne) erbij gekregen, en vervolgens twee nichtjes. Hij beschouwt zijn Wolf genaamd Mirre ook als familie.
Talen
Russisch (thuistaal, maar gebrekkig), Duits (vloeiend), Engels (USA, met accent), Servisch/Bosnisch (beetje)
Uiterlijk
Zijn kleding is in principe richting de dagelijkse bezigheden en mode en hij interesseert zich niet erg veel in wat hij draagt, zolang het maar niet teveel naar één enkele stijl is, zoals met hardcore of te net. Rezähns haarkleur is echter vrij lichtblond met enkele iets donkere tinten ertussendoor, al heeft hij het wel een richting wit of een andere kleur geverfd vanwege redenen die persoonlijk zijn.
Aan zijn oogkleur veranderd hij niets, gezien deze helderblauw is, misschien zelfs een ijskleur. Dit komt echter door de magie die hij bezit en deelt dankzij zijn Wolf. De lengte die Rezähn heeft is richting het gemiddelde, hij is in ieder geval niet veel langer dan 1.80m. Men verdenkt hem nog wel eens vreemde dingen als het duidelijk wordt hoe tenger zijn lichaam is, maar hij heeft compleet geen ziektes of wat ook, zelden gehad zelfs.
Het is opvallend hoe normaal hij zich eigenlijk kleed. Gewoon een normale jeans met een shirt of blouse, een paar schoenen dat bij het geheel hoort en klaar. Simple as that. Meestal maakt een riem of een kort jack het hele geheel af en hij doet vrijwel niets met z'n haar dat meestal toch blijft staan na er paar keer doorheen gestreken te hebben. Het is wel makkelijk dat hij er zo makkelijk over doet, gezien hij er geen problemen mee heeft om ineens iets anders te hebben dan het gebruikelijke en ook geregeld moet lenen van iemand anders. In dit geval is hij vaak bij iemand anders te vinden met slaapplek all of a sudden.
Verder is het niet erg duidelijk dat hij iets heeft overgehouden van zijn verleden, gezien hij het altijd kundig verhult onder een enige glimlach of bepaalde kleding. Op z'n beide bovenarmen lijken er nog twee adelaren te zien te zijn zoals met het Duitse Rijk, maar die zijn handig verweven in een verdere tatoeage die zich een beetje verspreid richting zijn borst en schouderbladen, alsof het gewoon grote vleugels zijn van een zwarte met ijsblauwe vogel. Hij heeft verder amper littekens, alsof hij een ongeschonden verleden heeft meegemaakt zonder al teveel problemen, zij het dat het precies het tegenovergestelde is.
Innerlijk
Reznov is vrijwel altijd respectvol en vriendelijk tegenover anderen, ook al mag hij de ander misschien (totaal) niet. Hij zal hun in diens waarde laten en is zelden in voor een confrontatie of een ruzie; Rez gaat ze uit de weg. Misschien ook wel té. Dit leidt echter tot een enigszins ontwijkend gedrag, in combinatie dat hij van nature ook al een tikkeltje verlegen is en zijn mond gewoonweg niet opentrekt als iemand opeens hem voor iets negatiefs uitmaakt of als iemand duidelijk dominant is in diens rol.
Het ontwijkende gedrag kan als schuw gezien worden, maar het is voor beide mannelijke en vrouwelijke personen, daar zit amper verschil in. Soms verbergt hij het achter een masker, al sluipt de onzekerheid er later alsnog in en wilt hij het liefst weg van alles, de omgeving waarin hij zich dan op dat moment bevindt.
Hij kan enorme schrikreacties hebben als iets onverwachts komt, waardoor hij zijn magie nog wel eens gewoonweg terloop gaat. Daarbij kunnen er nog wel eens dingen in de hens vliegen, zonder dat hij het echt wilt. Maar zijn magie in hem is verder als het ware niet zichtbaar of voelbaar, alleen zijn lichaamstemperatuur is duidelijk hoger dan gemiddeld, zonder dat hij echt koorts heeft. Na een plotselinge uitbarsting qua magie, heeft hij echter weinig fut meer over en kan voornamelijk rillen van vermoeidheid en schrik van de kracht.
Als Rez zelf het initiatief neemt tot contact, zal het kalm en rustig zijn zonder echt een spottende of sarcastische toon in de woorden. Glimlachen kan hij wel gemakkelijk en hij heeft ook wel een enig gevoel voor humor, maar komt maar een tikkeltje traag erin mee. Rez is meer een denker dan een doener en staat hoe dan ook liever rustig op een afstandje dan dat hij zich in de commotie rond een evenement mengt.
Extra
Reznov heeft aan softdrugs en harddrugs gedaan en roken, al rookt hij nu nog steeds in een lichte mate. Hij is een ontzettende necrofoob dankzij zijn broer, bij het minste teken van een dood lichaam, heeft hij de grootste moeite om zichzelf bij elkaar te houden. Bij bloed en wonden wilt hij ook nog wel eens reageren, maar minder heftig als op lijken. Eventuele reacties kunnen zijn; hevige rillingen, enkel staren naar het object/situatie, dood- en doodstil zijn en misschien flauwvallen. Als je 'm daarboven op nog eens laat schrikken, 'ontploft' hij met zijn magie.
Zijn Wolf heet Mirre, hij is eigenlijk een Wolfrijder en (deels) een Icemage, al bezit hij ook Vuur, Genezing en heeft een lichte beheersing van Gedachten (dat hij in andermans hoofd kan praten, meer niet). Zijn magie beheerst hij door middel van Dansen (zoals het woord het zegt), mede door veel sierlijke, soepele bewegingen en de kleinste beweginkjes. Als hij zich niet kan concentreren, is de magie ruw en robuust. Hoe meer de concentratie, hoe mooier de magie die hij erin meesleept, maar des te verfijnder het resultaat. Hierbij kan hij het verschil maken tussen vechtmagie en magie waarmee hij dingen kan creëeren.
Verleden
Van oorsprong komt hij eigenlijk van Rusland. Hij is daar geboren in de stad Moskva, waar hij daarna verbleef met zijn moeder en oudere broer, die destijds 2 of 3 jaar was. Het was een vrij rustige tijd, al was de vader nooit thuis. Die leek altijd op weg te zijn, maar als hij thuis was, was de sfeer om te snijden, waarop Rez' moeder altijd de kinderen even 'verborg' in een andere kamer, zodat ze niet blootgesteld waren aan die sfeer.
Rez' oudere broer ging altijd achter hem aan, vooral toen Rez leerde te kruipen en ook geleidelijk aan woordjes begon te spreken. De kleine leek altijd vrolijk en testte zijn oudere broer vaak uit, door bijvoorbeeld bijna van de trap af te vallen, maar zijn broer verhinderde dat altijd. Die beschermende eigenschap heeft Rez rond zijn tweede levensjaar ook gered. Hun moeder was op een dag in het niets verdwenen, waarna het huis daar vlak na opeens werd bestormd en overhoop geschoten.
In een vluchtreactie nam Rez' oudere broer hem mee naar het buitengebied, zo de bossen in, enkel om weg te zijn van alles. Dit resulteerde in een soort jacht op de twee jonge kinderen, waarop ze ook gevonden werden. In paniek verdween Rez' broer in het niets, Rez alleen achterlatende in het bos. De hooguit tweejarige peuter werd toen meegenomen door volstrekt onbekenden en na een korte tijd alweer geadopteerd, waardoor hij in Duitsland belandde.
Dit was een totale omschakeling. Als peuter had hij gemerkt hoe bepaalde sferen waren en hij was meer gesloten geraakt, meer verlegen. Het duurde echter niet lang voor zijn adoptieve ouders hem weer tevoorschijn konden halen uit zijn schulp en hij begon gewoon school te volgen, zoals alle kinderen. Maar het sociale contact bleef grotendeels uit, waarbij hij vaker vooraan bij de juf of meester zat in zijn eentje, dan helemaal achterin bij de 'populaire' kinderen.
Rez leerde hoe dan ook Duits door de jaren heen, al bleef er nog altijd een vreemd accent in hangen, die terug te leiden was naar de Russische taal, mits men goed luisterde. Kinderen plaagden hem daarop, evenals op zijn uiterlijk (hij was toen ook al tenger, met lichtblond haar en ijsblauwe ogen), al ervoer hij dit als pesten. Hij bracht het nooit gelijk naar buiten en was een enorme binnenvetter, zelfs zijn adoptieve ouders wisten hier amper wat van.
Het ging echter van kwaad tot erger als het ware, toen hij op de middelbare school aankwam. Zijn cijfers mochten dan wel bovengemiddeld zijn, dit wilde niet zeggen dat hij nog stabiel was qua contacten. Zelfs zijn 'ouders' wisten niet hoe dit kwam en probeerden hem weer uit de schulp te krijgen, maar dit was zonder resultaat. Op een dag kwam Rez echter een groepje jongens tegen die zeiden dat ze wat hadden daartegen, wat hij met een enige twijfel alsnog aannam.
Dit waren hooguit softdrugs, maar dit resulteerde wel dat hij langzamerhand losser kwam in zijn doen, tegen zijn principes van gedrag in. Rez werd dan wel populairder, nu hij eindelijk sociaal mee kon komen met de rest, al kelderden zijn resultaten en uren op school wel. Diverse gesprekken volgden hoe dan ook, wat enkel een negatieve uitwerking had.
In een soort samenloop van situaties, was hij eens met zijn vrienden naar het bos gegaan om daar te gaan 'chillen'. Al wandelend over de paden die daar aangelegd waren, schoot er echter een vreemdeling op Rez' vrienden toe en in een ogenblik was het één en ander al gebeurd. Rez kon zich enkel omdraaien en nog een vriend wegtrekken bij de vreemdeling om die nog te redden, maar de aanzicht van de rest deed hem totaal verkleumen van schrik.
Al het rood schoot bij Rez in de verkeerde keelgat en toen hij opzij keek, was zijn laatste 'vriend' ook al 'weg'. Uiteindelijk bleek het zijn oudere broer te zijn die de bescherming ruw weer had opgepakt van jaren terug, maar Rez schoot in paniek uit van ingehouden emoties, schreeuwde en zette daarbij echter zijn directe omgeving in de hens.
Dit ging zonder nadenken en zonder controle, al schrok Rez nog meer van zijn uitloop van emoties. Hij was wel weer in te tomen, het bewijs van zijn vrienden en dergelijke ging echter verloren, zelf had hij geen brandwond of iets opgelopen van zijn pas opgekomen magie, die geen controle of iets had. Samen met zijn oudere broer ging Rez uiteindelijk weer terug naar het dorp waar hij leefde, besmeurd met het donkerrood en wel, al was hij vervolgens weer alleen.
Bij de aanblik van hun geadopteerde zoon, schakelden de ouders hulpdiensten in en uiteindelijk kwam hij na jaren van onderzoek en hulp van de psycholoog voor zijn trauma, enkel dieper in de 'shit' te zitten. Pas na een langere tijd krabbelde hij echter weer op, met kleine stapjes, maar zijn weg naar volledig herstel zal nog te lang duren om al in zicht te zijn.