|
Aggressive, dominant and rough.Volledige naam Voronoi Mairne Bijnamen Zijn bijnamen hebben vooral met zwart of de dood te maken. Zoals Noir, Musta, etc. De laatste tijd rijst er ook Jörmungandr bij hem op. Leeftijd Precieze leeftijd is onduidelijk. Vermoed wordt dat hij rond de 25-30 jaar is. Geboortedatum/-plaats 16 januari (1983), Saratov (Rusland) Geslacht Mannelijk Lengte/gewicht Tussen de 1.90/1.97m, 95-110kg Soort Mens, met vermoedens dat er een ander wezen is. Familie Jongere broer (Reznov, 1987) en halfbroer (Shade, 1985). Zijn beide ouders zijn al gepasseerd. Yakov (vader) rond zijn 19e, Mirre (moeder) rond zijn 25e. Hij heeft dankzij zijn achtergrond meer familie, al is dat nooit officieel vastgelegd. Talen Russisch (vloeiend), Engels (USA, goed, hoorbaar accent), Duits (redelijk, hoorbaar accent). Wanneer hij geïrriteerd begint te raken, is hij geneigd om te beledigen en te schelden in het Russisch. Uiterlijk Zijn uiterlijk is gewoon zoals ieder ander 'normaal', hij heeft niet erg opvallende gelaatstrekken. Het ravenzwarte haar dat dik is laat hij meestal als een rotzooi zo achter en is vaak naar halflang geneigd. Zijn lichaamshouding en gezichtsuitdrukking mogen op sommige momenten dan weinig laten zien qua emotie, al spreekt zijn blik dan het meest. Ze zijn donkerbruin van kleur, al is er bij een bepaalde lichtval een vreemde tint amber erin te ontdekken, die soms uit zichzelf lijkt te verschijnen. Zijn lengte neemt hij mee in de situaties die hij tegenkomt, al is hij meer gefocust op zijn conditie. Door de ontberingen die hij heeft weten te doorstaan, is zijn bespiering wel zichtbaar als getraind, maar niet erg opvallend onder de kleding die hij draagt. Men onderschat hem af en toe wat kracht en lenig- en behendigheid, mede door zijn lengte en wat slanke gestalte. Hij is voornamelijk geconcentreerd op dolken en korte zwaarden, al vecht hij zelfs nog liever ongewapend. Qua kleding maakt het hem weinig uit. Hij is dan niet erg kleurrijk en neigt richting het zwart (wat zijn bijnaam ten dele oplevert) om zich dan bij nacht uit te leven (het andere deel..). Van een afstand lijkt hij degelijk gekleed, al is het van naderbij toch als versleten op te merken. De kleding lijkt altijd aangepast op een nomadische wijze, opdat het lang mee zal gaan in de vrije gang van zaken. Zijn verleden heeft zich zichtbaar afgetekend op zijn lijf, voornamelijk over zijn rug, borst en buik. De littekens vervagen na verloop van tijd, maar blijven zichtbaar. Her en der geeft het wat stugheid op in zijn bewegingen. Innerlijk Van nature is hij vrijwel zwijgzaam en kijkt liever toe dan dat hij deelneemt in conversaties. Hierbij is iemand anders zijn of haar lichaamstaal voor hem het belangrijkst, waar hij zelf ook het meeste uitbeeld. Wanneer hij voelt dat het nodig is, spreekt hij wel. En toch is het onduidelijk wanneer hij respect voor jou heeft, het gaat om subtiele dingetjes, vaak onopgemerkt. Wel heeft hij moeite om respect te geven. De kans is het grootst wanneer je iets voor Sreink hebt gedaan in daden of acties, maar dan nog duurt het even. Als het er eenmaal is, lijkt hij opener met jou om te gaan en is er minder spanning aanwezig. Hij zal erbij blijven tot er een negatieve gebeurtenis plaatsvind, zeker als hij denkt dat jij de veroorzaker ervan bent. Toch blijft hij vrij wispelturig erin en bepaalt strikt zelf hoeveel en wanneer het gegeven wordt. Op het eerste oog lijkt hij erg snel (in)direct agressief en geïrriteerd te reageren op anderen, voornamelijk vreemdelingen of mensen die hij niet mag/vertrouwt. Hij snauwt daar meestal bij, houdt zijn afstand ruim en hij gromt zelfs wanneer het hem echt niet zint, al is negeren daar tegenover bij hem de meest rustige optie. Met een aantal vuile en inschattende blikken in de richting van de persoon. Indien hij vindt dat het van toepassing is, laat hij een korte en felle dreiging merken, om aan te geven dat hij de overhand neemt en de ander niet tolereert. Als het genegeerd wordt, wilt hij nog wel eens op een fysieke handeling overgaan. Het is vooral een instinctieve reactie om zo te reageren, voornamelijk om zichzelf te beschermen en eventueel een ander. Mede dankzij deze trekjes is hij vaak de aanstichter van gevechten en neemt dit dan ook serieus. Het is zelden een schermutseling, erg vaak is het wel vechten tot de ander opgeeft met de nodige harde trappen of stoten en bijten, of dat hij zelf langdurig klem is gedrukt tegen de grond of muur. Het is dan een kwestie van wachten tot zijn focus is verbroken van het gevecht. Het duurt lang voor Sreink zich wat meer ontspannen voordoet bij een vertrouwd persoon, maar als het voorkomt, laat hij een zachtere kant zien. Mogelijk ziet het er vreemd uit om hem dan rustig en kalm op de omgeving te zien reageren, waarbij soms een flintertje bezorgdheid wel door kan komen. Ondanks dat het dan misschien bruusk overkomt en hij niet zo heel erg subtiel is, mede omdat hij nooit veel de kans heeft gekregen die kant te laten zien aan de buitenwereld. Als iemand er een opmerking over maakt, verschuilt hij zich ogenblikkelijk weer achter zijn geharde, mentale muur. Zijn ruwe karakter heeft een mogelijk nog irritante zijde, wat zijn eigenwijsheid en koppig zijn inhoud. Hij negeert dan bewust anderen in hun doen en zeggen, hun wil heeft geen wet op zijn doen en laten op zo'n moment. Regels breken is sowieso iets wat hij dan uithaalt wanneer het hem niet aanstaat en/of om anderen uit te dagen. Het is een manier voor Sreink om de controle te houden over de situatie waarin hij zich bevind. Van nature is hij al relatief dominant en blijft dat dan ook liever, wat kan resulteren in het claimen van een positie en die weigeren te verlaten. Eenmaal gedaan is het vrij simpel gesteld: Ga gelijk weg, of ga het gevecht aan om die plaats terug te krijgen. Op de één of andere wijze dringen grappen bij hem niet door, of situaties met humor. Meestal vat hij het dan ook verkeerd op en raakt er verward van. Al vind hij echter zijn plezier in het uitlokken van vijanden en daarmee te 'spelen' of te vechten. Van merkbare zwaktes maakt hij misbruik en hij gruwt niet van misselijkmakende taferelen, integendeel. Maar als het er op aankomt, kan hij in zichzelf wegduiken, om proberen uit te vinden waar het mis is gegaan in een direct of langer verleden. Een afwezige blik komt er dan opspelen en hij bijt (letterlijk) van zich af wanneer mensen hem erin storen door hulp aan te bieden. Hij beseft zich maar al te goed dat hij niet meer 100% oké is (See Jörm: /joumlrmungandr-lokison.html), maar er iets aan doen wilt hij ook niet. Het enige wat hem echt zorgen maakt, zijn de blackouts die soms op komen zetten wanneer dingen echt mis gaan. Als er eentje aankomt of is geweest, is hij vaak nerveus en zelfs bang, de onrust is zichtbaar, omdat hij eigenlijk dan geen controle heeft over wat er dan komen gaat. Wapens De vaakst gehanteerde wapens door hem zijn (kleine) steekwapens en zwaarden, met soms een uitval naar een handboog als het mogelijk is. Sreink heeft een hekel/angst naar vuurwapens en kan/wilt die enkel hanteren wanneer het écht niet anders kan. Met simpele andere wapens kan hij na verloop van tijd met op zichzelf uitvinden ook wel omgaan, maar zijn voorkeur blijft hangen bij de steekwapens die hij al kent. Het hanteren zelf is vooral grof en ruw, welke hij ook in handen heeft. Wanneer hij zelf gewond raakt, deert het hem niet veel, zolang zijn tegenstander maar tegen de grond gaat met de nodige verwondingen. Een ongewapend gevecht is voor hem evengoed, hij speelt daarop in en is dan vaak lomper dan dat hij een techniek handhaaft. Er komen dan niet alleen harde klappen, trappen en hoeken bij kijken, maar ook klauwen en bijten, vaak gericht op vitale gedeeltes. Als een buitenstaander toe zou kijken, is het vaker een kluwen van een gevecht dan echt schoon met technieken. Sreink gruwt niet van het proeven van bloed en doet alles zo ruw en agressief mogelijk aan, opdat de tegenstander sneller gewond zal raken en mogelijk ook opgeven. Zijn manier van vechten is niet per se beter, wel riskanter, en vaak is hij bewust van wat hij aanricht. Extra Door de jaren heen heeft hij een netwerk weten op te bouwen die voornamelijk op de mensen uit de onderwereld slaat. Het gaat van drank naar wapens en drugs, maar ook voor schuilplaatsen en andere dingen die hij wellicht nodig heeft van tijd tot tijd. Op de plekken die hij komt, heeft hij hier en daar ook de taal en de cultuur geleerd, wat nog wel eens doorschemert in zijn gesprekken qua informatie die dan tevoorschijn komt. Of wanneer hij in een willekeurige stad komt van een ander, dat hij al globaal de weg weet. Mede dankzij zijn verleden en manier waarop hij dingen verwerkt, is hij als vanzelf in de wereld van drank en drugs verwikkeld geraakt. Hij heeft wel geprobeerd zich eruit te worstelen, maar de terugvallen waren groter. Hij is en blijft afhankelijk van drugs om situaties te vermijden die later niet meer herinnert kunnen worden. Ook is de slechte gewoonte van drinken aanwezig, maar meestal in mate. Soms handelt hij in dergelijke spullen en hij rookt zo nu en dan. Er is een zekere hekel en/of angst voor vuurwapens in hem aanwezig. Bij het eerste aanzicht ervan dat het op hem is gericht, bevriest hij zo een beetje in zijn bewegingen. Maar daarna gaat hij toch peilen. Hoe houdt de persoon het vast, wie is diegene, weet diegene of die het vuurwapen kan hanteren of niet..? Zijn tegenstander zou hem ermee kunnen overbluffen door ervaring en de uitstraling, met mogelijk scherp geschut vlak in zijn buurt. Wanneer de eerste momenten voorbij zijn, komt er de spanning en nervositeit boven, waarop hij gaat kijken naar een uitweg in het geval dat. De man kan gehoorzamen wanneer zijn tegenstander hem weet te overbluffen. Maar het is een dun randje, gezien hij altijd nog naar een mogelijkheid zoekt tot de overhand nemen, ook al kan het misschien zijn leven kosten. Het vermoeden bestaat dat hij een antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft, maar officiële testen konden nooit degelijk uitgevoerd worden. Hoogstwaarschijnlijk omdat hij enkel stennis trapte en nooit wilde meewerken. Verleden Van origine is hij Russisch geboren en 'getogen', wat vaak te merken valt aan zijn tongval en/of accent die vaak in andere talen dan het Russisch voorkomt. Hier kan hij weinig aan doen, maar hij trekt zich dan ook weinig van alles aan. Het feit dat hij zo hard is aan de buitenzijde, is doordat zijn verleden niet altijd makkelijk is geweest. Verraad, pijn, leugens en een onfortuinlijk samenkomen met een andere persona. Hij is dan wel geboren in het westen van Rusland in Saratov, maar hij is verhuisd voor zijn jongere broer (Reznov) geboren werd. Zonder een echte reden leek zijn vader vaak weg te zijn, om bij thuiskomst voornamelijk dronken en mishandelend de hoek uit te komen. Maar zijn moeder was wel altijd aanwezig voor Reznov en Sreink. Dat veranderde uiteindelijk, toen Mirre op een dag opeens verdwenen was. Hij had gezocht door heel het huis, maar vond haar niet, terwijl er ondertussen mensen in het ouderlijk huis waren binnengedrongen. Uit pure paniek voor de vreemde mensen, nam hij zijn broertje met zich mee, er werd op hun geschoten en vaak kwam het te dicht in zijn buurt. Nog blind door de paniek, verloor hij Reznov uit het oog in een verlaten omgeving en rende verder, puur om weg te komen van de slechte omgeving. Niet lang nadat hij op zichzelf was gaan zwerven, zich schuldig voelende omdat hij zo door paniek was verzwolgen dat hij vluchtte voor alles, kwam er een ontmoeting tussen hem en een (voor hem uiteindelijk) belangrijk persoon. (Sergei Kirrlov, Assassijn die later een Gildeleider bleek) Die nam hem mee op een lange reis dwars door Rusland en deels Mongolië heen te paard. Sergei leerde hem de nodige vaardigheden aan en leerde hem voor zichzelf te zorgen in de jaren dat ze met elkaar reisden. Maar op een dag raakten zij elkaar weer kwijt, en Sreink belandde weer in een geheel vreemde omgeving nadat hij een vreemde, kleine container gevonden had. Deze kleine container veranderde zijn bestaan toen hij het uiteindelijk open kon wrikken met een dolk die hij nog had van Sergei. Eerst vloeide er een soort mist uit, donker van kleur, wat vervolgens op een snelle wijze een meer vaste vorm aannam buiten de omhulsel. Het vreemde wezen en Sreink maakten oogcontact, waarna het hem aanviel, binnendrong en zich nestelde. De pijn die het hem leverde was gruwelijk, alsof het hem uiteen wilde trekken van binnen uit, maar alles kalmeerde uiteindelijk. Pas later zal er een besef komen wat deze ontmoeting hem opleverde. Sreink ging na een periode van rusten weer op pad, verder zwerven en rusteloos in wat nu deel van hem is geworden. Dit duurde echter niet lang, gezien hij na enkele weken weer terug kwam in Rusland diens bekende omgeving werd opgepakt. Sreink werd gezocht voor moord en meerdere verdenkingen, ook al kon hij zich daarvan weinig tot niets meer herinneren. Mogelijk zat er meer achter. Eer hij een idee had waar hij was na opgepakt te zijn, werd hij niet eens gestraft voor wat hij had gedaan, maar gewoon mee gespeeld. Sreink werd gesard, gepest en gebroken onder het spel van degenen die hem gevangen hielden, werd gedrukt naar de grenzen van zijn al vergaande idee van bestaan. Dit was niet eens een serie van meerdere ondervragingen, dit was eerder marteling. Hij schreeuwde het uit, maar niemand had hem op die momenten gehoord, niemand die hem kon en wilde helpen. Slaan, bijten, trappen, niks leek zin te hebben, ook al raakten zijn uithalen soms wel hun doel. Later gromde hij nog even, maar bleef toen stil qua stemgebruik, bewegingen en in zichzelf, de pijn verdragend naar hoge punten sinds ze hem voor hun eigen plezier martelden. Hij begreep dit echter niet, maar voelde zich steeds meer verdoofd naarmate de pijn toenam en kon op een gegeven moment niet meer denken. Zijn besef en idee over de algemene mensheid was gebroken. De kans om te ontsnappen was nog niet direct voor handen, maar op een gegeven moment wist hij zich - tegen zijn pijn en wonden in - zich los te maken van degenen die hem gevangen hadden genomen. Agressief was hij geworden om zichzelf te beschermen en hij wist ze van zich af te houden, tot er eentje zo dapper genoeg was om hem weer beet te nemen en om te draaien om hem tegen de muur te drukken, net zo lang tot hij weer stil was, maar zich nog als een in een nauw gedreven wolf te gedragen, zij het in stilte. Hij weigerde zich over te geven om meer pijn te voelen, schreeuwde in z'n thuistaal en vloekte en schold hun verrot, maar het gold niet meer. Hij bleef doorgaan om zich los te kunnen wringen en hun direct in de haren te vliegen waar zijn gedachten alleen nog maar naar uitgingen. Pas na een langere tijd van tegenstribbelingen viel hij weer stil en bleef zwijgen, wetende dat het toch niet meer zou helpen, wachtende tot er weer pijn zou komen. Op een dag stond hij weer buiten, was ontsnapt aan de martelingen en vers bloed kleefde er toen aan zijn lijf. Maar een herinnering aan het voorval dat hem kans bood om opeens in de buitenwereld terug te komen, had hij niet. Zijn zwerversbestaan werd weer opgepakt, ondanks de pijnlijke prijs. Via verre omwegen wist hij weer de voet te zetten in de buurt van zijn thuis omgeving en bleef toen op weg naar een verre westen, ook al wist hij zeker dat z'n bestaan toch al verkracht was en hij geen familie meer had sinds hij op zichzelf is gegaan. Misschien wel maanden later leefde hij nog steeds en was ondertussen via allerlei manieren toch in Oost-Europa beland, ontvlucht voor veel en alles schichtig en wantrouwend bekijkend, waarop vaak een agressieve reactie volgde. De streken en hun dorpen en steden die hij bezocht liet hij allemaal onrustig achter, maar hij was niet bekend met zijn uiterlijk en kon geen van allen verstaan, enkel lezen van hun uitstraling en lichaamstaal. Maar zijn aanwezigheid liet toch een enige groef achter in de geheugen van degenen die hem gezien hadden, zij het eerder als een vreemd uitziende jongeman dan iets anders. Z'n resterende verleden is voornamelijk erop gebaseerd dat hij in Polen een jongedame ontmoette waarvan ze elkaar eerst niet accepteerden, maar later dat ze toch veel verder intiem werden in een korte tijd waarop hij haar moest verlaten, zij het om haar in bescherming te laten. Dat deed hem innerlijk mogelijk nog meer pijn dan zijn fysieke marteling die hij had toen jaren terug. Niet lang na het verlaten van haar werd hij rond de grens van Polen en Duitsland opgepakt en meegesleept om na te kijken wie hij was, de vreemde rebel met zwerversbestaan. Toen ze doorkregen wie hij precies was, werd hij na arrestatie en voor onderzoeksredenen overgevlogen naar Amerika. Maar erg handig waren zij niet en binnen de kortste keren stond hij daar op straat, bouwde daar een eigen bestaan op en leerde zich snel aan te passen. Alles om maar te overleven. Dit leidde tot een groots kat-en-muisspel met diverse kringen, groepen en clans door elkaar heen, waarbij handel en oorlogen onderling al snel de kop opstaken. Hij raakte verstrikt in de F.B.I. die hem probeerden uit te schakelen, wat uiteindelijk door (vrijwel persoonlijke) contacten vooralsnog niet lukten. Hiermee veranderd zijn karakter ook niet, al werd het door de loop van de jaren heen enkel erger en steeds geslepener, maar ook gerichter op bepaalde personen. In de tussentijd wordt hij nog steeds opgepakt, maar weet altijd zijn hand te leggen op de organisatie in de gevangenis en door contacten van clanleden en familie. Ergens is hij verder vrijwel onbekend voor anderen met wie hij contact heeft, zelfs de personen wier hij vertrouwt weten nog lang niet alles wat er gebeurd is. Wel blijft er altijd een soort vreemde aanwezigheid rondom hem hangen, wat sinds het openmaken van de container toen hij een jongere was nog altijd invloed heeft op zijn leven. |